Στη διάρ­κεια του ξεσκο­νί­σμα­τος, η νοι­κο­κυ­ρά ρίχνει τον καθρέ­φτη κι αυτός σπά­ει. Σκέ­φτε­ται τα χρό­νια γρου­σου­ζιάς που θα ακο­λου­θή­σουν. Σε…

Γρά­φει η Ζωή Δικταί­ου // Σεπτέμ­βρης, ο ήλιος πρω­το­κα­να­κά­ρης ένα μπόι ψηλά στην Πεδιά­δα, πάνω από τα διά­σε­λα στη Λύττο…

Γρά­φει η Ζωή Δικταί­ου // Μοσχο­βό­λη­σε η δάφ­νη μεσο­κα­λό­και­ρο, τρά­νε­ψε τ’ αλύ­χτη­μα τού λύκου στο λόγ­γο κατέ­βη­κε δυνα­μω­μέ­νος, άνε­μος ντεφιάς,…

Γρά­φει η Ζωή Δικταί­ου //  Κοί­τα­ζε το ρολόι της. Σαν να είχαν στα­μα­τή­σει να γυρί­ζουν οι δεί­κτες, ή μήπως γύριζαν…

Γρά­φει η Ζωή Δικταί­ου // Βρο­χή, για να συντη­ρεί­ται η ιδε­ο­λο­γι­κή μελαγ­χο­λία της φύσης και του έρω­τα. Βρο­χή στην Κέρκυρα,…

Γρά­φει η Ζωή Δικταί­ου // Κέρ­κυ­ρα, η αρχό­ντισ­σα που σπέρ­νει μάγια και θαύ­μα­τα για να σε κατα­κτή­σει από την πρώτη…

Γρά­φει η Ζωή Δικταί­ου // Βρο­χή, στο φανο­στά­τη  της παλιάς  πόλης, εκεί­νης  που άνοι­ξε την αγκα­λιά της να σε υποδεχτεί,…

Γρά­φει η Ζωή Δικταί­ου // Γου­βιά. Εδώ σε θέλει η ζωή, εδώ δεν ανα­βάλ­λε­ται η χαρά, πολύ απλά για­τί εδώ…