Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Και ο Κάλα­μος μάνα Ελλά­δα καί­γε­ται. Και τα βου­νά και τα λαγκά­δια μας καί­γο­νται. Καίγεται…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Ξεθαρ­ρέ­ψαν. Ξεσα­λώ­σαν. Βγή­καν τα σκυ­λιά στους δρό­μους κάτω από την έμμε­ση προ­στα­σία – ίσως και…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Αύγου­στος και οι τόνοι χαμή­λω­σαν. Στους ερη­μι­κούς δρό­μους της πόλης, κάτω από το πορ­το­κα­λί μισοφέγγαρο,…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Περι­κυ­κλώ­νου­με την Ακρό­πο­λη και προ­χω­ρά­με προς το Σύνταγ­μα, σχη­μα­τί­ζο­ντας 72 κρί­κους αλη­σμό­νη­των χρό­νων που δεν θα…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Νέκρω­σε ο ανθός της νεραν­τζιάς στο κατώ­φλι του σπι­τιού κι’ ήρθε κοντα­να­σαί­νο­ντας το καλο­και­ρά­κι…! Καλοκαιράκι…!…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Και τι να πω για τους χορ­τά­τους που δεν ένιω­σαν ποτέ την από­γνω­ση του άδειου τραπεζιού.…

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης // Η στρά­τα της μοί­ρας μου με έσερ­νε και με σέρ­νει χρό­νια πολ­λά τώρα, στ’ ασβεστωμένα…