Raúl Castro ‑Miguel Díaz-Canel: Είμαστε πολύ περήφανοι για τις γυναίκες της Κούβας

Ενώ η 60χρονη Teresa Amarelle Boué επα­νε­κλέ­χτη­κε ΓΓ της Federación de Mujeres Cubanas (Ομο­σπον­δί­ας Κου­βα­νών Γυναι­κών _FMC), ο ηγέ­της της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης, στρα­τη­γός Ραούλ Κάστρο, κατά το κλεί­σι­μο του XI Συνε­δρί­ου οργά­νω­σης _που συνέ­πε­σε με την 8^η Μάρ­τη παγκό­σμια μέρα της Γυναί­κας τόνισε:

“Αισθά­νο­μαι ευτυ­χής και πολι­τι­κά ικα­νο­ποι­η­μέ­νος για το έργο που έχουν επι­τε­λέ­σει στο παρελ­θόν, σε δύσκο­λους και­ρούς, αλλά και για αυτό που κάνουν αυτή τη στιγ­μή, σε επί­σης πολύ δύσκο­λες στιγ­μές, λόγω της επι­θε­τι­κό­τη­τας του γιάν­κη ιμπε­ρια­λι­στή”  Συγκι­νη­μέ­νος είπε: “ ένα φιλί σε όλες, στο όνο­μα της Βίλ­μα αλλά και εκ μέρους μου”.

Raúl Castro Ruz – Ραούλ Κάστρο Ρουζ

Επί­σης ο Miguel Díaz-Canel Bermúdez, πρώ­τος Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του ΚΚ και Πρό­ε­δρος της Δημο­κρα­τί­ας _κλείνοντας (βλ παρα­κά­τω ανα­λυ­τι­κά), ζήτη­σε να σπά­σουν τα πολι­τι­σμι­κά εμπό­δια και τα πατριαρ­χι­κά νοη­τι­κά σχή­μα­τα, σε μια κοι­νω­νία που επι­διώ­κει τον υψη­λό­τε­ρο δυνα­τό βαθ­μό κοι­νω­νι­κής δικαιοσύνης.

Η βία μας εξορ­γί­ζει και μας καλεί να μην είμα­στε απα­θείς και να έχου­με μηδε­νι­κή ανο­χή απέ­να­ντι σε αυτές τις συμπε­ρι­φο­ρές, δήλω­σε. Η FMC πρέ­πει να ακο­λου­θή­σει τις επι­τα­γές των και­ρών και να συνε­χί­σει να είναι μια επα­νά­στα­ση μέσα στην Επανάσταση.

Στον αγώ­να για την υπε­ρά­σπι­ση των δικαιω­μά­των των γυναι­κών είναι απα­ραί­τη­το να κατα­νο­ή­σου­με την ποι­κι­λο­μορ­φία των εμπει­ριών και των προ­ο­πτι­κών, να εφαρ­μό­σου­με μια δια­σταυ­ρού­με­νη προ­σέγ­γι­ση στην κοι­νω­νι­κή πρό­λη­ψη και να κάνου­με κοι­νή προ­σπά­θεια λαός και κρά­τος σημα­το­δο­τώ­ντας τις ανά­γκες στο νέο αυτό στά­διο, με τις συνέ­δρους να έχουν επι­κυ­ρώ­σει την Teresa Amarelle Boué ως ΓΓ της οργάνωσης.

Η FMC έλα­βε μηνύ­μα­τα συμπα­ρά­στα­σης στο συνέ­δριο, από την Ένω­ση Γυναι­κών του Βιετ­νάμ και του Λάος, την Παν-Κινε­ζι­κή Ομο­σπον­δία Γυναι­κών· τα δημο­κρα­τι­κά γυναι­κεία κινή­μα­τα της Ισπα­νί­ας, της Πορ­το­γα­λί­ας και της Αρα­βι­κής Λαϊ­κής Δημο­κρα­τί­ας της Σαχρά­ουι, της Ένω­ση Γυναι­κών Ιορ­δα­νί­ας τις ηρω­ι­κές Παλαι­στί­νιες και 10άδες άλλα.

Λευ­τε­ριά στην Παλαι­στί­νη! _ η Κού­βα κατη­γο­ρεί τη βαρ­βα­ρό­τη­τα και με μια φωνή απαι­τεί: Φτάνει!

Η γυναί­κα της λαϊ­κής οικο­γέ­νειας στο νησί της επα­νά­στα­σης _μπροστά στα προ­βλή­μα­τα και τους κοι­νω­νι­κούς αγώνες

Στην τελι­κή συνε­δρί­α­ση (σσ. δείγ­μα της σημα­σί­ας που δεί­χνει το νησί της επα­νά­στα­σης στη γυναί­κα)  μέλη του Πολι­τι­κού Γρα­φεί­ου ο πρό­ε­δρος της Asamblea Nacional del Poder Popular (Εθνο­συ­νέ­λευ­σης) ο οργα­νω­τι­κός γραμ­μα­τέ­ας του Κόμ­μα­τος, ο Διοι­κη­τής του Επα­να­στα­τι­κού Στρα­τού κά στελέχη.

Ομι­λία του Díaz-Canel Bermúdez, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Κού­βας και Προ­έ­δρου της Δημο­κρα­τί­ας, στο κλεί­σι­μο του XI Συνε­δρί­ου της FMC: “η Επα­νά­στα­ση χρειά­ζε­ται πολ­λά από τις Κου­βα­νέ­ζες, αντί­στα­ση _οργάνωση αγώ­νας και καθη­με­ρι­νές μάχες” _“Το μίσος όσων ζουν από την επι­χεί­ρη­ση να επι­τί­θε­νται στην Επα­νά­στα­ση δεν μπο­ρεί να κάνει τίπο­τα ενά­ντια στη δύνα­μη των Κου­βα­νών γυναικών”

Palacio de Convenciones 8^η Μάρτη_2024, “Έτος 66 της Επανάστασης”.

Αγα­πη­τέ σφε στρα­τη­γέ Ραούλ Κάστρο,
ηγέ­τη της Κου­βα­νι­κής Επανάστασης.
Συντρό­φισ­σες και σύντρο­φοι της ηγε­σί­ας του Κόμματος,
του Κρά­τους και της Κυβέρ­νη­σης, _αγαπητές σύνεδροι:

Πρώ­τα απ’ όλα, τα συγ­χα­ρη­τή­ριά μας στην Τερέ­ζα για την επά­ξια επα­νε­κλο­γή της ως ΓΓ της FMC και στις συνα­δέλ­φους της που εκλέ­χθη­καν στα όργα­να, στην Εθνι­κή Επι­τρο­πή και στη Γραμ­μα­τεία, που απο­τε­λούν εξαι­ρε­τι­κό παρά­δειγ­μα της κου­βα­νέ­ζας γυναί­κας (Χει­ρο­κρο­τή­μα­τα).

Σας ευχα­ρι­στώ άπει­ρα για αυτή τη χαρά με την οποία έχε­τε εμψυ­χώ­σει το Συνέ­δριό σας, εσείς που αντι­με­τω­πί­ζε­τε άφο­βα τις πιο δύσκο­λες στιγ­μές ενός έθνους που έχει ξεπε­ρά­σει τις δυσκο­λί­ες, χωρίς να χάσε­τε την τρυφερότητα.

Ευχα­ρι­στώ για την αγά­πη κορών, μητέ­ρων, για­γιά­δων, που το μίσος του ισχυ­ρού και δει­λού γεί­το­να δεν κατά­φε­ρε ποτέ να σβήσει.

Σας ευχα­ρι­στού­με για τη δημιουρ­γι­κή αντί­στα­ση, που συμ­βο­λί­ζε­τε όσο κανέ­νας άλλος, και που μας εμπνέ­ει, ανα­νε­ώ­νο­ντας συνε­χώς τις καθη­με­ρι­νές μάχες και δρά­σεις της Επανάστασης.

Σας ευχα­ρι­στώ για αυτά τα μονα­δι­κά τρα­γού­δια, τις προ­σω­πι­κές και συλ­λο­γι­κές ιστο­ρί­ες οικο­νο­μι­κής ενδυ­νά­μω­σης για την υπε­ρά­σπι­ση της βιώ­σι­μης ανά­πτυ­ξης, της συμ­με­το­χής στην παρα­γω­γή τρο­φί­μων και της υπε­ρά­σπι­σης αυτάρ­κειας της χώρας σε τρό­φι­μα, της συλ­λο­γι­κής εργα­σί­ας και του πατριω­τι­σμού που έχε­τε φέρει στην Αβά­να από κάθε γωνιά του αρχι­πε­λά­γους μας, ορί­ζο­ντας τις Κου­βα­νέ­ζες ως νική­τριες του αδύνατου!

Για άλλη μια φορά εδώ είδα­με πώς υπάρ­χουν σημα­ντι­κές εμπει­ρί­ες που μας εμπνέ­ουν τη βεβαιό­τη­τα ότι μπο­ρού­με να ξεπε­ρά­σου­με τον εντει­νό­με­νο απο­κλει­σμό με το δικό μας ταλέ­ντο, τη δική μας προ­σπά­θεια, τη δική μας δου­λειά, όπως μας έχε­τε δεί­ξει εσείς. Αυτές οι σημα­ντι­κές εμπει­ρί­ες εξα­κο­λου­θούν να απο­τε­λούν _σε μεγά­λο βαθ­μό εξαι­ρέ­σεις, και τώρα πρέ­πει να πολ­λα­πλα­σιά­σου­με αυτές τις εξαι­ρέ­σεις και να τις μετα­τρέ­ψου­με σε κανόνα.

Η Κού­βα απο­τί­ει φόρο τιμής στη Vilma Espín

Το μίσος όσων ζουν από την επι­χεί­ρη­ση να επι­τε­θούν στην Επα­νά­στα­ση ενά­ντια στη δύνα­μη των Κου­βα­νών γυναι­κών δεν μπο­ρεί να κάνει τίπο­τα, από την επο­χή της Ana Betancourt, της Mariana Grajales, της Amalia Simoni μέχρι την επο­χή των Haydee, Melba, Vilma, Celia, των Marianas και οποιασ­δή­πο­τε από εσάς, όσες είστε εδώ για να μιλή­σε­τε για τα όνει­ρά σας αλλά και για τα παρά­πο­νά σας _η τρυ­φε­ρή αλλά στα­θε­ρή δύνα­μη των γυναι­κών της Κού­βας είναι η αγάπη.

Αν και όταν πρό­κει­ται να υπε­ρα­σπι­στούν τα παι­διά τους, τη χώρα τους, τις κατα­κτή­σεις και τα δικαιώ­μα­τά τους, μπο­ρούν να μετα­μορ­φω­θούν σε τρο­με­ρές κου­βα­νέ­ζι­κες λέαι­νες, ακό­μα και σε εκεί­νες τις στιγ­μές, αυτό που τις συγκι­νεί είναι η επα­να­στα­τι­κή αγά­πη, ένα δυνα­τό συναί­σθη­μα που κατα­κτά τα πάντα.

Για αυτόν τον θεμε­λιώ­δη λόγο, θα είναι πάντα μεγά­λη τιμή και μεγά­λη ευθύ­νη να μιλάω στις γυναί­κες της Κού­βας. Και είναι ιδιαί­τε­ρα έτσι σήμε­ρα, όταν κλεί­νει το XI Συνέ­δριό σας, που συμπί­πτει με την Παγκό­σμια Ημέ­ρα της Γυναί­κας, μια ημε­ρο­μη­νία που χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από την εξέ­γερ­ση των γυναι­κών ενά­ντια σε μια τάξη δια­κρί­σε­ων που επι­κρα­τεί παγκο­σμί­ως, η οποία δεν έχει ακό­μη εκλείψει.

Δεν μπο­ρού­με να αγνο­ή­σου­με στο αφιέ­ρω­μα αυτής της μέρας ότι σαν σήμε­ρα το 1908, στη Νέα Υόρ­κη, 129 εργά­τες κλω­στο­ϋ­φα­ντουρ­γί­ας κάη­καν ζωντα­νές κλει­δω­μέ­νες σε ένα εργο­στά­σιο από το οποίο τις εμπό­δι­σαν να φύγουν για να διεκ­δι­κή­σουν τα δικαιώ­μα­τά τους. Η ανα­κή­ρυ­ξη της Παγκό­σμιας Ημέ­ρας της Γυναί­κας ήταν εμπνευ­σμέ­νη από το μαρ­τυ­ρι­κό της.

Ήταν γυναί­κες σοσια­λί­στριες, με επι­κε­φα­λής την περή­φα­νη κομ­μου­νί­στρια Clara Zetkin, η οποία κατά­φε­ρε να τιμή­σει την 8^η Μάρ­τη το 1910, στη Δεύ­τε­ρη Διά­σκε­ψη των Σοσια­λι­στών Γυναι­κών, στην Κοπεγ­χά­γη. Όχι μόνο δικαί­ω­σαν την αξία των εργα­ζο­μέ­νων της Νέας Υόρ­κης, αλλά προ­ώ­θη­σαν επί­σης έναν προηγ­μέ­νο κατά­λο­γο αιτη­μά­των απαι­τώ­ντας οι γυναί­κες να ανα­γνω­ρί­ζο­νται ως κοι­νω­νι­κή δύνα­μη που δεν μπο­ρεί να αγνοη­θεί απο­λαμ­βά­νο­ντας πολι­τι­κά και οικο­νο­μι­κά δικαιώ­μα­τα σε μόνι­μη βάση.

Πάνω από ένας αιώ­νας έχει περά­σει από εκεί­να τα γεγο­νό­τα και, παρό­τι τα αιτή­μα­τα στους αγώ­νες των γυναι­κών έχουν αλλά­ξει, οι δια­κρί­σεις και οι διά­φο­ρες μορ­φές βίας ενα­ντί­ον τους εξα­κο­λου­θούν να υφί­στα­νται, προς ντρο­πή όλης της ανθρω­πό­τη­τας, χωρίς λύση στις καπι­τα­λι­στι­κές κοινωνίες.

Σήμε­ρα, από αυτό το συνέ­δριο, κατα­δι­κά­ζου­με για άλλη μια φορά σθε­να­ρά τη γενο­κτο­νία και την εξό­ντω­ση που πραγ­μα­το­ποιεί το Ισρα­ήλ με την υπο­στή­ρι­ξη της κυβέρ­νη­σης των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών κατά του παλαι­στι­νια­κού λαού και, ειδι­κό­τε­ρα, κατά των γυναι­κών και παι­διά της Παλαιστίνης.

Η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση, με τη βαθιά χει­ρα­φέ­τη­ση και ουμα­νι­στι­κή της πλευ­ρά, από τον θρί­αμ­βό της την 1^η_Ιαν_1959, προ­ώ­θη­σε την ανά­πτυ­ξη ενός μοντέ­λου γυναί­κας χωρίς απο­κλει­σμούς βασι­σμέ­νο στην ισό­τη­τα και την κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη, εστιά­ζο­ντας τις δημό­σιες πολι­τι­κές στην εξά­λει­ψη όλων των μορ­φών δια­κρί­σε­ων, ιδιαί­τε­ρα εκεί­νων που, λόγω φύλου, επη­ρε­ά­ζουν τις γυναίκες.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Κού­βα ήταν η πρώ­τη χώρα που υπέ­γρα­ψε, και η δεύ­τε­ρη που επι­κύ­ρω­σε, τη Σύμ­βα­ση για την εξά­λει­ψη κάθε μορ­φής διά­κρι­σης κατά των γυναι­κών, με την οποία ανέ­λα­βε τη δέσμευ­ση, ως Κρά­τος Μέρος, να συμ­μορ­φω­θεί με αυτόν τον σημα­ντι­κό κανό­να στο δεσμευ­τι­κό διε­θνές δίκαιο (που εμείς _ως κομου­νι­στές, τηρού­με σε αντί­θε­ση με πολ­λούς άλλους).

Λίγο περισ­σό­τε­ρο από ενά­μι­ση χρό­νο από τον επα­να­στα­τι­κό θρί­αμ­βο, ήταν 23- Αυγ-1960 όταν ιδρύ­θη­κε η Ομο­σπον­δία Γυναι­κών Κού­βας και σε αυτή την πρά­ξη, με την ηγε­τι­κή παρου­σία του Φιντέλ, εξε­λέ­γη η ανα­γνω­ρι­σμέ­νη αιώ­νια Πρό­ε­δρός της _τιμής ένε­κεν, η πάντα αγα­πη­τή ηρω­ί­δα της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης, Vilma Espín Guillois (Χει­ρο­κρο­τή­μα­τα).

Με την Ομο­σπον­δία, όπως τη γνω­ρί­ζει ο λαός μας, οι γυναί­κες της Κού­βας ενσω­μα­τώ­θη­καν σε μια ενιαία οργά­νω­ση που, από τη γέν­νη­σή της, πέτυ­χε την έντα­ξη των γυναι­κών στην παρα­γω­γή και στα επα­να­στα­τι­κά προ­γράμ­μα­τα κοι­νω­νι­κής και οικο­νο­μι­κής αλλα­γής της θέσης της, προ­σθέ­το­ντας στο ιστο­ρι­κό της μέλ­λον νέα καθή­κο­ντα και ευθύ­νες σε τοπι­κό και περι­φε­ρεια­κό επίπεδο.

Κού­βα _Ολομέλεια της Ένω­σης Νέων Κομ­μου­νι­στών (UJC): Η υπε­ρά­σπι­ση της Πατρί­δας είναι θέμα τιμής

Η γυναί­κα της Κού­βας  είχε έτσι έναν υπερ­βα­τι­κό ρόλο στην κοι­νω­νία, που θα ανα­βαθ­μί­σει με προ­σπά­θεια, παρά­δειγ­μα και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα. Όπως είπε ο Φιντέλ: «Κανέ­νας σαν αυτήν δεν έχει κάνει τις μεγα­λύ­τε­ρες θυσί­ες (…) ούτε έχει δου­λέ­ψει τόσο σκλη­ρά για να μετα­τρέ­ψει την καθη­με­ρι­νή προ­σπά­θεια σε κατόρ­θω­μα». Η λογι­κή της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης με την Επα­νά­στα­ση ξεπέ­ρα­σε τη λογι­κή του καπι­τα­λι­σμού σε θέμα­τα χει­ρα­φέ­τη­σης των κου­βα­νών γυναικών.

Ανα­σκο­πώ­ντας τα επι­τεύγ­μα­τα της Ομο­σπον­δί­ας Γυναι­κών της Κού­βας, δεν μπο­ρού­με να μην επι­ση­μαί­νου­με πάντα την κλη­ρο­νο­μιά και τη δρά­ση του Φιντέλ, του Ραούλ και της Βίλ­μα και μαζί με αυτές\ούς όλων των συντρό­φων, εκα­το­ντά­δων χιλιά­δων συντρό­φων που θα ήταν αδύ­να­το να ονο­μά­σου­με τώρα, που όλα αυτά τα χρό­νια προ­ώ­θη­σαν και κατέ­στη­σαν τις γυναι­κεί­ες κατα­κτή­σεις της κοι­νω­νί­ας μας μη ανα­στρέ­ψι­μες μέσα στην Επανάσταση.

Μας ενστά­λα­ξαν όμως και το πνεύ­μα της δυσα­ρέ­σκειας, που μας ανα­γκά­ζει να μετα­τρέ­ψου­με αυτήν την ημέ­ρα φόρου τιμής σε υπεν­θύ­μι­ση όλων όσων εκκρε­μούν να γίνουν και να προ­χω­ρή­σουν, πράγ­μα που συνε­πά­γε­ται, στην ουσία, ξερί­ζω­μα όλων των υπο­λειμ­μά­των δια­κρί­σε­ων και βίας που υπάρ­χουν ή καρα­δο­κούν ακόμα.

Όπως έχω πει πολ­λές φορές, ανα­γνω­ρί­ζου­με όλα όσα έχει κάνει η Επα­νά­στα­ση για τις γυναί­κες, αλλά δεν μπο­ρού­με να παρα­μεί­νου­με στά­σι­μοι ή εφη­συ­χα­σμέ­νοι. Υπάρ­χουν πολ­λά ακό­μα να κάνου­με! Πρέ­πει ακό­μη να σπά­σου­με πολι­τι­στι­κούς φραγ­μούς ή εγκε­φα­λι­κά σχή­μα­τα που απο­τε­λούν τη βάση κατα­λή­γο­ντας να υπο­τι­μούν τις γυναί­κες ή να υπο­τι­μούν τα δικαιώ­μα­τά τους, την αξιο­πρέ­πειά τους, τη δίκαιη θέση τους σε μια κοι­νω­νία που επι­διώ­κει τον υψη­λό­τε­ρο δυνα­τό βαθ­μό κοι­νω­νι­κής δικαιο­σύ­νης. Έχου­με δρό­μο ακόμα!

Αγα­πη­τές συνα­γω­νί­στριες _ Αγα­πη­τές  συντρόφισσες

Μετα­ξύ του Χ και αυτού του ΧΙ Συνε­δρί­ου, σχε­διά­στη­κε και εγκρί­θη­κε το Programa Nacional para el Adelanto de las Mujeres _Εθνικό Πρό­γραμ­μα για την Προ­ώ­θη­ση των Γυναι­κών, η ανώ­τε­ρη μέχρι σήμε­ρα έκφρα­ση πολι­τι­κής βού­λη­σης του κρά­τους, που ενθαρ­ρύ­νει την πρό­ο­δο προς την ισό­τη­τα των φύλων στη χώρα, μια προ­σέγ­γι­ση για την οποία ακό­μα παρα­τη­ρού­με προ­κα­τα­λή­ψεις και παρε­ξη­γή­σεις που πρέ­πει να εξαλείψουμε.

Αν και τα αξιώ­μα­τα του Προ­γράμ­μα­τος, στην ουσία, δεν είναι και­νούρ­για, επε­κτεί­νουν τον αντί­κτυ­πο της Επα­νά­στα­σης σε αυτόν τον τομέα και τον ενι­σχύ­ουν με ολο­κλη­ρω­μέ­νο τρό­πο, έτσι ώστε η δια­δι­κα­σία των μετα­σχη­μα­τι­σμών που δια­τρέ­χουν τη χώρα αυτή τη στιγ­μή να μην προ­κα­λεί πισω­γυ­ρί­σμα­τα και ανα­πο­διές σε ό,τι έχει ήδη επι­τευ­χθεί. Και όπου βλέ­πε­τε να συμ­βαί­νει κάτι τέτοιο, διορ­θώ­στε το αμέσως.

Για την εξα­σφά­λι­ση της εφαρ­μο­γής του Εθνι­κού Προ­γράμ­μα­τος για την Προ­ώ­θη­ση των Γυναι­κών, ανα­πτύσ­σε­ται ένα εκτε­τα­μέ­νο, και­νο­τό­μο σχέ­διο εργα­σί­ας, στο οποίο συμ­με­τέ­χουν όλοι οι φορείς της κεντρι­κής διοί­κη­σης του κρά­τους, καθώς και οι διά­φο­ροι φορείς μέχρι το επί­πε­δο των επαρ­χιών των δήμων, ακό­μη και της γει­το­νιάς. Στό­χος είναι να δια­σφα­λι­στεί ότι η προ­σέγ­γι­ση του φύλου κυριαρ­χεί στο σχε­δια­σμό των δημό­σιων πολι­τι­κών και ότι υπάρ­χει ευαί­σθη­τη παρα­κο­λού­θη­ση όλων των θεμά­των που αφο­ρούν την ανά­πτυ­ξη των γυναι­κών στην κοινωνία.

Οι νομο­θε­τι­κές εξε­λί­ξεις που υπο­στη­ρί­ζουν αυτές τις πολι­τι­κές προ­βο­λές είναι εύγλωτ­τες: η έγκρι­ση του Οικο­γε­νεια­κού Κώδι­κα, του Ποι­νι­κού Κώδι­κα, του Νόμου για την Ποι­νι­κή Εκτέ­λε­ση, του Ποι­νι­κού Δικο­νο­μι­κού Νόμου

Ποι­νι­κός Κώδι­κας και Κώδι­κας Δια­δι­κα­σιών, με ολο­κλη­ρω­μέ­νη στρα­τη­γι­κή για την Πρό­λη­ψη και την Προ­σο­χή στην έμφυ­λη Βία και το Πρω­τό­κολ­λο για τη δρά­ση σε κατα­στά­σεις δια­κρί­σε­ων, βίας και παρε­νό­χλη­σης στο χώρο εργα­σί­ας. Σε αυτά τα νομι­κά μέσα δια­θέ­του­με πολύ πολύ­τι­μα εργα­λεία για να δια­σφα­λί­σου­με ότι τα επι­τυγ­χα­νό­με­να δικαιώ­μα­τα υπε­ρι­σχύ­ουν και να κατα­κτή­σου­με _να κατα­κτή­σε­τε, άλλα εκκρε­μή δικαιώματα.

Η αντι­με­τώ­πι­ση της έμφυ­λης βίας και κάθε είδους δια­κρί­σε­ων κατέ­χει κεντρι­κή θέση στο περιε­χό­με­νο αυτών των κανο­νι­σμών, αλλά και στις δρά­σεις και τα μέτρα που προ­βλέ­πο­νται από το Εθνι­κό Πρό­γραμ­μα για την Προ­ώ­θη­ση των Γυναικών.

Αν και η κατα­κρι­τέα μάστι­γα της βίας κατά των γυναι­κών στην Κού­βα δεν αγγί­ζει τις βάναυ­σες εκφρά­σεις που εμφα­νί­ζο­νται σε άλλες χώρες, οι περι­πτώ­σεις που εμφα­νί­ζο­νται _όχι πολύ συχνά, αρκούν για να μας εξορ­γί­σουν και να δρά­σου­με, ώστε να μην παρα­μεί­νου­με με την προσ­δο­κία, απα­θείς και ανεκτικοί.

Οι εχθροί της Επα­νά­στα­σης χρη­σι­μο­ποιούν και χει­ρα­γω­γούν φιγού­ρες βολι­κές γι αυτούς. Για το κου­βα­νι­κό κρά­τος, έστω και μια μεμο­νω­μέ­νη περί­πτω­ση είναι ανη­συ­χη­τι­κή και απα­ρά­δε­κτη. Αυτές είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ, που οι ζωές του κατα­στρέ­φο­νται ως απο­τέ­λε­σμα της δήθεν εγκυ­ρό­τη­τας εξευ­τε­λι­στι­κών προ­τύ­πων, μιας πατριαρ­χί­ας ασυμ­βί­βα­στης με τις αρχές μιας σοσια­λι­στι­κής κοινωνίας.

Ένα μόνο όνο­μα μιας με τσα­λα­πα­τη­μέ­να ή απλά θιγ­μέ­να δικαιώ­μα­τα γυναί­κας θα πρέ­πει να είναι αρκε­τό για να μας κάνει να αγα­να­κτού­με και να ενερ­γού­με δυνα­μι­κά σε πολι­τι­κό και νομι­κό επί­πε­δο, αλλά πάντα να έχου­με επί­γνω­ση ότι αυτός δεν μπο­ρεί να είναι αγώ­νας μιας ημέ­ρας, αλλά ένας μόνι­μος σκοπός.

Οι ανα­τρε­πτι­κές αντι­κου­βα­νι­κές πλατ­φόρ­μες προ­σπα­θούν να επι­βά­λουν τη μήτρα ότι η γυναι­κο­κτο­νία υπάρ­χει στην Κού­βα, ένας όρος που υπο­δη­λώ­νει υπο­τι­θέ­με­νη κρα­τι­κή αδρά­νεια απέ­να­ντι σε βίαιες πρά­ξεις με βάση το φύλο. Μπο­ρού­με να δηλώ­σου­με εδώ κατη­γο­ρη­μα­τι­κά ότι πρό­κει­ται για μια μιντια­κή κατα­σκευή, εντε­λώς ξένη προς την κου­βα­νέ­ζι­κη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Δεν υπάρ­χει ατι­μω­ρη­σία στην Κού­βα, πόσο μάλ­λον για εγκλή­μα­τα που υπο­κι­νού­νται από κάθε είδους διά­κρι­ση και, κυρί­ως, κατά των γυναικών!

Οι νομι­κές ρυθ­μί­σεις που ανέ­φε­ρα παρα­πά­νω έχουν πολύ ακρι­βείς ενό­τη­τες που ταξι­νο­μούν ως εγκλη­μα­τί­ες τα πιο δια­φο­ρε­τι­κά πρό­σω­πα που μπο­ρούν να υπο­νο­μεύ­σουν τη σωμα­τι­κή, ψυχο­λο­γι­κή ή ηθι­κή ακε­ραιό­τη­τα των γυναικών.

Το Orden Interior (σσ. ΥπΕσ –αστυ­νο­μία κλπ) έχει πρω­ταρ­χι­κή απο­στο­λή την αντι­με­τώ­πι­ση και την προ­σα­γω­γή στη δικαιο­σύ­νη όλων των δρα­στών τυχόν τέτοιων γεγο­νό­των. Παράλ­λη­λα, το δικα­στι­κό σύστη­μα, σύμ­φω­να με το νόμο, προ­βλέ­πει υψη­λές και παρα­δειγ­μα­τι­κές ποι­νές για όσους δια­πράτ­τουν αυτού του είδους τα εγκλήματα.

Για να ανα­φέ­ρω μόνο ένα παρά­δειγ­μα, το 2023 τα κου­βα­νι­κά δικα­στή­ρια επέ­βα­λαν κυρώ­σεις σε 61 άτο­μα που ευθύ­νο­νται για τη δολο­φο­νία γυναι­κών. Στο 93% των περι­πτώ­σε­ων οι ποι­νές ξεπέ­ρα­σαν τα είκο­σι χρό­νια και πέντε άτο­μα εκτί­ουν ισό­βια κάθειρξη.

Αυτά είναι μόνο μερι­κά γεγο­νό­τα που κατα­δει­κνύ­ουν τη μηδε­νι­κή ανο­χή του κου­βα­νι­κού κρά­τους απέ­να­ντι σε αυτό το είδος συμπε­ρι­φο­ράς. Ωστό­σο, νομί­ζω ότι όλοι συμ­φω­νού­με ότι δεν αρκεί να αντι­με­τω­πί­ζου­με αυτά τα εγκλή­μα­τα με την Αστυ­νο­μία και τα δικα­στή­ρια. Είναι επι­τα­κτι­κή η ανά­γκη βελ­τί­ω­σης των λαϊ­κών και οικο­γε­νεια­κών εκπαι­δευ­τι­κών συστη­μά­των σε κοι­νο­τι­κό επί­πε­δο, με προ­φυ­λα­κτι­κή και προ­λη­πτι­κή προσέγγιση.

Κού­βα Díaz-Canel: με θάρ­ρος και αισιο­δο­ξία αλλά και με κου­βα­νέ­ζι­κη ματιά, για­τί εδώ κανείς δεν τα παρα­τά­ει “¡Aqui no se rinde nadie (carajo)!”

Ειδι­κό­τε­ρα, απαι­τεί­ται προ­λη­πτι­κή δρά­ση στην κοι­νό­τη­τα, στη γει­το­νιά, με τον έγκαι­ρο εντο­πι­σμό κάθε περί­πτω­σης επιρ­ρε­πούς στη βία λόγω φύλου. Οι προει­δο­ποι­η­τι­κές κλή­σεις, η έγκαι­ρη ανα­φο­ρά, η προ­σο­χή και η αντι­με­τώ­πι­ση ως μέρος της επιρ­ρο­ής στο κοι­νω­νι­κό και οικο­γε­νεια­κό περι­βάλ­λον όπου εκδη­λώ­νε­ται θα πρέ­πει να απο­τε­λούν προ­τε­ραιό­τη­τα για τους οργα­νι­σμούς που υπάρ­χουν εκεί (σσ. CDR)

Κού­βα: Οι επι­τρο­πές υπε­ρά­σπι­σης της επα­νά­στα­σης μπρο­στά στο σήμε­ρα, αδια­χώ­ρι­στες από την καρ­διά της

Από την άλλη πλευ­ρά, δεν πρό­κει­ται να εγκα­τα­λεί­ψου­με το να συνε­χί­σου­με να είμα­στε μια πολι­τι­σμέ­νη, μορ­φω­μέ­νη και με κουλ­τού­ρα κοι­νω­νία, άρα είναι απα­ραί­τη­το να προ­ω­θή­σου­με την κατα­δί­κη κάθε εκδή­λω­σης βίας ή διά­κρι­σης σε κεί­νες τις δια­δι­κα­σί­ες που είναι ζωτι­κής σημα­σί­ας και περι­λαμ­βά­νουν εκπαί­δευ­ση και κοι­νω­νι­κή επικοινωνία.

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

Αυτό το Συνέ­δριο, από το επί­πε­δο της βάσης, έχει προ­ω­θή­σει βαθιές και πολύ κρί­σι­μες συζη­τή­σεις για τα προ­βλή­μα­τα της οργά­νω­σής σας, ειδι­κά στις παρού­σες συνθήκες.

Ο εντο­πι­σμός της απο­δυ­νά­μω­σης των βασι­κών δομών, δηλα­δή σε επί­πε­δο βάσης και γνή­σιας αντι­προ­σώ­πευ­σης, ως ένα από τα κύρια προ­βλή­μα­τα, ανα­γκά­ζει την ηγε­σία της Ομο­σπον­δί­ας Κου­βα­νών Γυναι­κών να ανα­ζη­τή­σει τους πιο επεί­γο­ντες και απο­τε­λε­σμα­τι­κούς τρό­πους για την ανα­ζω­ο­γό­νη­σή της στο συντο­μό­τε­ρο δυνα­τό χρό­νο. Αν δεν το κάνου­με αυτό θα σπά­σει η λογι­κή του βαθέ­ως κοι­νω­νι­κού και μαζι­κού νοή­μα­τος αυτής της οργά­νω­σης που συγκε­ντρώ­νει 4,5 εκα­τομ. μέλη σε όλη τη χώρα και η δρά­ση της ενσω­μα­τώ­νε­ται σε περισ­σό­τε­ρες από 14.000 γυναι­κεί­ες ομά­δες και 82.000 αντι­προ­σω­πεί­ες βάσης. Εκεί υπάρ­χει ή όχι η FMC, ανά­λο­γα με το πώς και αν κάνει τη δου­λειά της.

Τα μπλοκ και οι αντι­προ­σω­πεί­ες βάσης τους είναι απα­ραί­τη­τα για την κοι­νω­νι­κή εργα­σία, από σπί­τι σε σπί­τι, από οικο­γέ­νεια σε οικο­γέ­νεια, από γυναί­κα σε γυναί­κα, που είναι η ουσία της ιδε­ο­λο­γι­κής δου­λειάς και απο­κτά μεγα­λύ­τε­ρη δύνα­μη στο τρέ­χον πλαί­σιο. Έργο πρό­λη­ψης, εκπαί­δευ­σης και κοι­νω­νι­κής φρο­ντί­δας: Σε κοι­νο­τι­κό επί­πε­δο, χρειά­ζε­ται το όρα­μα και η δρά­ση της Ομο­σπον­δί­ας να γίνει το κέντρο ενός κινή­μα­τος από τα κάτω και από τα πάνω της οργά­νω­σης, ιδιαί­τε­ρα στις 1.236 κοι­νό­τη­τες που έχουν ανα­γνω­ρι­στεί ως ευάλωτες.

Δεν βλέ­πω πιο ευαί­σθη­το και γεν­ναιό­δω­ρο βλέμ­μα από το γυναι­κείο όταν έχουν να αντι­με­τω­πί­σουν στο περι­βάλ­λον τους την παρου­σία νέων ανθρώ­πων απο­συν­δε­δε­μέ­νων από σπου­δές και εργα­σία, ανθρώ­πων με εξαρ­τή­σεις, ανύ­πα­ντρες μητέ­ρες με περισ­σό­τε­ρα από δύο παι­διά, ανή­μπο­ρους ηλι­κιω­μέ­νους, που περι­φέ­ρο­νται συχνά γύρω μας, στε­ρού­με­νοι της βασι­κής ανθρώ­πι­νης μεταχείρισης.

Αυτοί οι άνθρω­ποι, όπως επα­να­λαμ­βά­νου­με τις τελευ­ταί­ες εβδο­μά­δες, δεν μπο­ρούν να μεί­νουν πίσω, πρέ­πει να νιώ­σουν το βάρος της ανη­συ­χί­ας και της προ­σο­χής όλων των οργα­νώ­σε­ών μας, με την Ομο­σπον­δία σας στην πρώ­τη γραμ­μή, λόγω της μαζι­κής φύσης της, και την ευαι­σθη­σία των γυναι­κών έτοι­μη να αντι­με­τω­πί­σει αυτές τις προκλήσεις.

Είναι αλή­θεια ότι η οργά­νω­ση από μόνη της δεν θα μπο­ρέ­σει να λύσει τα προ­βλή­μα­τα όλων, αυτό απαι­τεί μόνι­μη και ολο­κλη­ρω­μέ­νη δου­λειά με τους υπό­λοι­πους κοι­νο­τι­κούς παρά­γο­ντες και ιδιαί­τε­ρα με τους κοι­νω­νι­κούς λει­τουρ­γούς. Για να το πετύ­χου­με αυτό και ταυ­τό­χρο­να να ανα­ζω­ο­γο­νή­σου­με τις δομές βάσης, πρέ­πει επί­σης να προ­χω­ρή­σου­με στην προ­ε­τοι­μα­σία στε­λε­χών σε όλα τα επί­πε­δα, ένα άλλο από τα προ­βλή­μα­τα που εντοπίσατε.

Vilma Espín Guillois: ο τυφώ­νας, που μας άφη­σε τη σιγου­ριά εκπλή­ρω­σης κάθε ανθρώ­πι­νης και επα­να­στα­τι­κής αποστολής

Η επα­νά­στα­ση των γυναι­κών μέσα στην Επα­νά­στα­ση ξεκί­νη­σε από ηγέ­τες με την κουλ­τού­ρα  των ιδε­ών του Χοσέ Μαρί και, ως εκ τού­του, μια βαθιά ανθρω­πι­στι­κή, αλτρουι­στι­κή και υπο­στη­ρι­κτι­κή τάση. Αυτές οι ιδιό­τη­τες τους επέ­τρε­ψαν να κατα­νο­ή­σουν και να αντι­με­τω­πί­σουν όλα τα ευαί­σθη­τα φαι­νό­με­να και ζητή­μα­τα της κοι­νω­νί­ας μας, σε τοπι­κό και εθνι­κό επί­πε­δο, τα οποία εδώ και χρό­νια έχει ανα­λά­βει η Ομο­σπον­δία Κου­βα­νών Γυναικών.

Σε αυτά και σε χιλιά­δες παρα­δείγ­μα­τα που δια­τη­ρεί η συναι­σθη­μα­τι­κή μνή­μη των γει­το­νιών μας, χτυ­πά η πιο όμορ­φη γυναι­κεία παρά­δο­ση και η κύρια πρό­κλη­ση των σημε­ρι­νών γενε­ών Κουβανών.

Οι σημε­ρι­νοί ηγέ­τες και μέλη πρέ­πει να τρέ­φο­νται συνε­χώς από αυτές τις αρε­τές για να προ­βάλ­λουν, με τη μεγα­λύ­τε­ρη δυνα­τή ώθη­ση, το κίνη­τρο για το έργο της Ομο­σπον­δί­ας στις νέες γενιές. Αυτό το κίνη­τρο δεν μπο­ρεί ποτέ να λεί­πει σε ένα έργο τόσο εξυ­ψω­τι­κό του ανθρώ­πι­νου πνεύ­μα­τος όσο οι στό­χοι και οι απο­στο­λές που επιδιώκετε.

Για να εμπο­τι­στεί αυτό το πνεύ­μα στη δου­λειά των ομο­σπον­δια­κών γυναι­κών, είναι απα­ραί­τη­το να εξα­λει­φθούν οι φορ­μα­λι­σμοί, οι μέθο­δοι και οι τρό­ποι να γίνο­νται πράγ­μα­τα που νική­θη­καν από τον χρό­νο και την ταχεία πρό­ο­δο των τεχνο­λο­γιών. Είναι απα­ραί­τη­το να τηρη­θούν οι αρχές από τις νέες πλατ­φόρ­μες και τα μέσα ενη­μέ­ρω­σης να συν­δε­θεί­τε με κορί­τσια στις γει­το­νιές τους και στα κέντρα μελέ­της και εργα­σί­ας τους. Η έγκαι­ρη επα­φή με την FMC είναι το πρώ­το βήμα για να εξα­σφα­λί­σε­τε τη συμ­με­το­χή τους.

Αγα­πη­τές φίλες “ομό­σπον­δες”

Να θυμά­στε και να έχε­τε πάντα μαζί σας αυτή τη φρά­ση του Φιντέλ που έχου­με παρα­θέ­σει πολ­λές φορές σήμε­ρα, όταν είπε ότι είστε Επα­νά­στα­ση μέσα στην Επανάσταση.

Να είστε πάντα μια επα­νά­στα­ση, με τη σημα­σιο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή έννοια αυτής της λέξης, που επα­να­στα­τεί συνε­χώς, χωρίς να δίνει χώρο στη ρου­τί­να, τον εφη­συ­χα­σμό, τη συμ­μόρ­φω­ση με ό,τι λει­τουρ­γεί άσχη­μα ή απλά δεν λειτουργεί.

Συνε­χί­στε να βγαί­νε­τε στους δρό­μου, όπως σας κάλε­σε ο Φιντέλ από την πρώ­τη μέρα, για να κατα­κτή­σε­τε τον κόσμο και να συνε­χί­σε­τε να βρί­σκε­στε στο επί­κε­ντρο αυτής της Επα­νά­στα­σης, με τον ενθου­σια­σμό και το _από πάντα, δημιουρ­γι­κό πνεύ­μα της Κου­βα­νής γυναί­κας, που η Επα­νά­στα­ση ανέ­βα­σε στα ύψη.

ΚΟΥΒΑ: Οι αρχές θα επι­βά­λουν το νόμο φτά­νο­ντας στους υπο­κι­νη­τές και τους διοργανωτές

Στον σκλη­ρό μας αγώ­να για να αντι­με­τω­πί­σου­με και να ξεπε­ρά­σου­με το εμπάρ­γκο χωρίς να περι­μέ­νου­με την άρση του. για την εξα­σφά­λι­ση του υψη­λό­τε­ρου δυνα­τού βαθ­μού κοι­νω­νι­κής δικαιο­σύ­νης στο σημε­ρι­νό περί­πλο­κο οικο­νο­μι­κό περι­βάλ­λον· να διορ­θώ­σου­με τις στρε­βλώ­σεις στην εφαρ­μο­γή των οικο­νο­μι­κών μέτρων και να αντι­με­τω­πί­σου­με καθα­ρά και απο­φα­σι­στι­κά τις αρνη­τι­κές τάσεις και τα αυξα­νό­με­να φαι­νό­με­να δια­φθο­ράς και παρα­νο­μί­ας που τρο­φο­δο­τεί ο ιστο­ρι­κός εχθρός της Επα­νά­στα­σης με την ελπί­δα ότι θα εξα­πο­λυ­θεί ένα κοι­νω­νι­κό ξέσπα­σμα. Έχου­με μπρο­στά μας τη βού­λη­ση, την αξιο­πρέ­πεια και το θάρ­ρος των Κου­βα­νών γυναι­κών να συνε­χί­σουν να σώζουν τη χώρα, την Επα­νά­στα­ση και τον σοσια­λι­σμό με την ακα­τα­νί­κη­τη δύνα­μη της αγά­πης της Κου­βα­νής γυναί­κας! (Χει­ρο­κρο­τή­μα­τα.)

Η ηθι­κή των στε­λε­χών ήταν και θα είναι πυλώ­νας της Επα­νά­στα­σης και, όπως είπε ο Τσε, “su columna vertebral” _“η ραχο­κο­κα­λιά της”. Τα στε­λέ­χη προ­έρ­χο­νται από τις τάξεις του λαού και, μέσα στις δυσκο­λί­ες και τις ελλεί­ψεις επι­λέ­γουν τον δρό­μο της θυσί­ας, αυτόν της πρά­ξης, της δημιουρ­γί­ας και της μετα­μόρ­φω­σης. Η εμπι­στο­σύ­νη στα στε­λέ­χη, η ηθι­κή τους _στο παρά­δειγ­μά τους, είναι η ασπί­δα όπου όλες οι ενέρ­γειες επιρ­ρο­ής και ανα­τρο­πής από την αυτο­κρα­το­ρία (σσ. ΗΠΑ) έχουν συντρι­βεί και θα συντρί­βο­νται καθημερινά.

Οι μεγα­λύ­τε­ροι ιστο­ρι­κοί ηγέ­τες, ο Φιντέλ και ο Ραούλ, και η ηγε­σία του κόμ­μα­τος έδει­ξαν και θα συνε­χί­σουν να δεί­χνουν σημά­δια μετω­πι­κού, δια­φα­νούς και χωρίς ανε­κτι­κό­τη­τα αγώ­να ενά­ντια στις εκδη­λώ­σεις έλλει­ψης ηθι­κής και υπο­δειγ­μα­τι­κό­τη­τας των στε­λε­χών, πάντα στο όνο­μα του λαού. και για την ενό­τη­τα της χώρας μας (Χει­ρο­κρο­τή­μα­τα).

Vilma Espín Guillois, πιο απα­ραί­τη­τη από ποτέ!

Ας ενερ­γή­σου­με όπως μας ζήτη­σε ο Στρα­τη­γός Ραούλ Κάστρο στην ομι­λία του με την ευκαι­ρία της 65^ης επε­τεί­ου της Επα­νά­στα­σης, στο Σαντιά­γο ντε Κού­βα: “Καλώ όλα τα στε­λέ­χη μας να δια­λο­γί­ζο­νται καθη­με­ρι­νά για το τι άλλο μπο­ρεί να γίνει για να δικαιο­λο­γη­θεί η εμπι­στο­σύ­νη και η υπο­δειγ­μα­τι­κή υπο­στή­ρι­ξη των συμπα­τριω­τών μας, ακό­μη και εν μέσω τόσων ανα­γκών, να μην είναι αφε­λείς ή ξερό­λες, για να απο­φύ­γου­με γρα­φειο­κρα­τι­κές απα­ντή­σεις και κάθε εκδή­λω­ση ρου­τί­νας και αναι­σθη­σί­ας, να βρού­με ρεα­λι­στι­κές λύσεις με αυτά που έχου­με, χωρίς να ονει­ρευό­μα­στε ότι κάτι θα πέσει από τον ουρανό”.

Οι Κου­βα­νέ­ζες έχουν πολ­λά να συνει­σφέ­ρουν και η Επα­νά­στα­ση χρειά­ζε­ται πολ­λά από τις Κου­βα­νέ­ζες, όχι μόνο να αντι­στέ­κο­νται, αλλά κυρί­ως να παλεύ­ουν στην πρώ­τη γραμ­μή (Χει­ρο­κρο­τή­μα­τα).

Ολο­κλη­ρώ­νω με τα λόγια ανα­γνώ­ρι­σης και ενθάρ­ρυν­σης που μας είπε ο στρα­τη­γός (σσ. Ραούλ κάστρο) στο τέλος του 10^ου Συνεδρίου:

«Περισ­σό­τε­ρο από ποτέ χρεια­ζό­μα­στε τη δύνα­μη και την ηθι­κή των γυναι­κών μας» (Χει­ρο­κρό­τη­μα).

Αιώνια δόξα στην αγαπητή Βίλμα! 
(Επιφωνήματα: “¡Gloria!” _“Δόξα!”)
¡Socialismo o Muerte!
¡Patria o Muerte!
¡Venceremos!
(Exclamaciones de: “¡Venceremos!”)

🔵 🔴 Σοσιαλισμός ή θάνατος!
🇨🇺 πατρίδα ή Θάνατος!  🔵 🔴 Θα νικήσουμε   🔵 🔴

“Θα νική­σου­με”! 🇨🇺